نظر من در مورد تردستی کارت‌هایی که رنگ عوض می‌کنند
بدست bamdadi
این ویدئوی ساده مثال خیره‌کننده‌ای از این نکته است که ما «آن‌چه را می‌بینیم که انتظار دیدنش را داریم» یه به عبارت دقیق‌تر «دقت گزینشی» (selective attention).
در این فیلم طراحی صحنه به گونه‌ای است که ظاهرا مرد در حال اجرای یک تردستی با کارت‌های بازی برای زن است. در نتیجه همه‌ی توجه ما به اجرای تردستی می‌رود و انتظار تغییر رنگ‌ها را در لباس مجری‌ها و همین‌طور رنگ رومیزی یا پرده‌ای که پشت آویخته شده است نداریم. من متوجه هیچ‌کدام از این تغییرات نشدم. اما نکته‌ی نگران‌کننده (برای من) این است که من حتی متوجه گوریلی که در اتاق نشسته بود هم نشدم!
چند تا از تغییرات را همان آغاز دیدید؟ آیا متوجه گوریل شدید؟
یک نمونه‌ی کلاسیک را هم ببینید:
Advertisements
